Καίτη Αλέξη Σεβαστακη.

275σελ.

Υπερόριος (Kυκλοφορεί).

Το 'ξερα πως θα ‘σταζε αίμα. κι όμως ξαναδιάβασα τα γράμματα της Καίτης. Έπειτα αποδελτίωσα όλα τα σημεία που αναφέρονταν στα παιδιά μας. Έτσι βγήκε αυτό το βιβλίο. Η Καίτη το 'γράψε χωρίς να το θέλει. Το "γράψε σιγά-σιγά, ανεπαίσθητα. Καθώς δεν γράφονταν ως βιβλίο, έσωζε την ειλικρίνεια της γραφής. Είναι λοιπόν, ένα βιβλίο γνήσιο» ...γράφει ανάμεσα σε άλλα ο Αλεξης Σεβαστάκης τον Νοέμβριο του 1970, εξόριστος στο Παρθένι της Λερου, στα Προλεγόμενα του βιβλίου.
Στο σπάνιο αυτό ντοκουμέντο περιλαμβάνονται αποσπάσματα από τις 298 επιστολές που έστειλε η Καίτη Σεβαστάκη στον εξόριστο σύζυγό της από τον Απρίλιο του 1967 μέχρι τον Μάρτιο του1971.
Μέσα από τις σελίδες του παρακολουθούμε το πέρασμα τριών αγοριιόν από την παιδική στην πρώτη εφηβική ηλικία, τις προσπάθειες της μητέρας να αναπληρώσει την -καθοριστικής σημασίας γι' αυτήν την ηλικία- απουσία του πατέρα, αλλά και τις προσπάθειες του πατέρα να διατηρήσει ζωντανή την επικοινωνία του με τα τρία ανήλικα αγόρια του.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί, από ενήλικες και παιδιά, ως ένα λογοτεχνικό - παιδαγωγικό ανάγνωσμα.